kleicursus

Even afkicken

appelig 21 reacties

schaaltjes 1Nu de vakantietijd is aangebroken is er ook geen keramiekles. Dat betekent even niet boetseren. Als het geboetseerde werk namelijk te lang droogt, is de kans op breuken groter. Ik zit me nu dus enorm in te houden. Alle leuke ideeën die zich constant aan me opdringen moet ik van me af slaan en pletten op papier zodat ik ze na de vakantie kan uitwerken. Lees verder →

Vaasjes glazuren

appelig 18 reacties

Behalve spruitjes promoten en met de Wii spelen, ga ik ook nog steeds naar keramiekles. Een aantal weken geleden heb ik daar twee vaasjes gedraaid (op de pottenbakkersschijf). Na het bakken van de vaasjes kon ik ze glazuren.

Een blauw vaasje
De dames ik wil het niet, ik kan het niet, ik doe het niet, wil ik straks wit met blauw glazuren. Het leek me daarom handig dit blauw eerst even op een vaasje uit te proberen. Ik spoot de kleur azuurblauw in een dikke laag op het vaasje. Te dik, zag ik ineens. Bovenop het vaasje klonterde het wat en dat wordt tijdens het bakken niet zo mooi. Voorzichtig pakte ik een houtje om er wat glazuurpoeder af te vegen, ditmaal haalde ik er weer te veel af. De juf adviseerde me om het vaasje overal wat met het houtje te bewerken.

 

Een medecursist, die ook deze kleur had gebruikt, en ik waren nogal verbaasd over de kleur na het bakken. Het is een mooie kleur, daar niet van, maar wij hadden gedacht dat deze kleur fel blauw was met een hoogglans. We hadden ons vergist en koningsblauw moeten hebben. Heel erg vinden we het niet.

Een rood vaasje
Dan had ik nog een schattig bol vaasje gemaakt. Met koperoxyde tekende ik er takken op. De plekken die je wat dikker aanstipt met koperoxyde worden, als je er ook glazuur overheen spuit, na het bakken zilverachtig van kleur. Dat wilde ik wel eens proberen. Op de takken maakte ik wat dikkere puntjes, die knoppen moesten voorstellen en ik zette hier en daar een stip.

De takjes deden een beetje Japans aan en ik besloot er heftig rood overheen te spuiten. Je moet deze glazuur er in een aantal laagjes opspuiten om echt rood te krijgen. Spuit je te weinig dan krijg je waterig oranje. Hier en daar zijn er echte knopjes ontstaan doordat het glazuur blaasjes heeft gevormd op de oxyde. Ik ben erg tevreden over het resultaat.

 

 

… en dat is 100!

appelig 15 reacties

Ineens zag ik het … dit is mijn 100ste (honderdste) blogpost. Wat een feest!

Eigenlijk had ik hier een doodgewone blogpost van willen maken, maar nu ik weet dat het de honderste is kan dat niet meer. Ik kijk daarom even terug naar hoe het allemaal begon. Dat hoort wel bij een honderste blogpost vind ik, zeker als ie ook nog aan het eind van jaar komt.

Hoe het begon
Op 28 mei van dit jaar begon ik met bloggen. Wat er nu komt klinkt misschien wat vreemd, na het zien van de film Julie & Julia wilde ik ook een blog. Het leek me leuk omdat ik graag schrijf, maar waar moest dat blog nou over gaan? Het duurde nog wel even voor ik dat wist.

Nadat ik een workshop boetseren had gevolgd viel alles op z’n plek. Ik was zo enthousiast over het werken met klei (ik bleek er gelukkig aanleg voor te hebben), dat ik besloot mijn eerste stapjes op boetseergebied te delen via mijn blog. 

Mijn eerste volgers
Na mijn eerste blogpost viel ik iedereen die het maar wilde horen en ook iedereen die het niet wilde horen lastig met mijn blog. Een aantal collega’s, vrienden en familieleden reageerden enthousiast en zij hebben me vanaf mijn eerste tot aan mijn honderdste blog gevolgd. Ik ben jullie daar erg dankbaar voor (snif, snotter, snik). 😉

Nadat ik ruim drie maanden lekker aan het bloggen was voor vrienden en bekenden kwam daar ineens een reactie op mijn blogpost van iemand die ik niet kende. Wat krijgen we nou, dacht ik, wie is die Deborah Hamar? Deborah bleek zelf ook een blog te hebben en in blogland is het heel normaal om een reactie te geven op andermans blog. Sterker nog, het is zelfs erg gewenst. Er ging een wereld voor me open. Ik ‘moest’ nu ineens ook andere blogs lezen en dat bleek reuzeleuk en interessant te zijn en het leverde ook nog eens nieuwe lezers op. Inmiddels lijkt het alsof je af en toe gezellig bij elkaar op visite gaat. 🙂

Jagen op appeltjes en boetseren
Na wat leuke reacties op het verstoppen van een schat besloot ik begin november de jacht op de appeltjes te openen. In diverse steden verstopte ik appeltjes die tot mijn blijdschap en verbazing ook nog gevonden werden. Leuk!

Ook mijn boetseerwerk nam een vlucht. Het is bijna net zo verslavend als bloggen, zeker na de leuke reacties op mijn vrouwtjes. Als ik eenmaal een idee in mijn kop heb, wil ik het maken en ik rust niet voordat het af is. Ik breng daardoor veel avonden op mijn kamertje door, terwijl vriendlief op de bank zit te verpieteren. Hoewel het op voetbalavonden voor ons allebei een uitkomst is.

Tot slot
Kortom ik ben heel blij dat ik dit jaar met boetseren en bloggen ben begonnen en ik vind het geweldig dat jullie me daarin (af en toe) willen volgen.

Ik wens jullie een gelukkig en creatief 2012 toe in goede gezondheid!

Je werkstuk glazuren

appelig 16 reacties

Ik had jullie beloofd wat over glazuren te vertellen, maar ik zal jullie niet vervelen met lange verhalen. In deze blogpost show ik alvast één van mijn drie geglazuurde dames, voor, tijdens en na het glazuren.

Appelig bij de spuitcabine

Glazuur
Glazuur is een soort glasachtige laag die je over je werkstuk van keramiek kunt aanbrengen. Het zorgt ervoor dat je werkstuk waterdicht is en het geeft je werkstuk een leuk kleurtje (als je geluk hebt). Glazuur is een poederachtige stof die mengt met water. Daarna breng je het op je werkstuk aan. Vervolgens moet het gebakken worden. Het glazuur smelt dan en vormt een geheel met je werkstuk.

De meeste glazuurgrondstoffen zijn schadelijk voor de gezondheid. Als je echter een aantal maatregelen neemt kun je de risico’s goed beperken. Je moet het inademen van het poeder vermijden, draag een stofmasker en gebruik een spuitcabine wanneer je glazuur wilt spuiten.

Kleur kiezen
Het kiezen van een kleur voor je werkstuk is bij glazuur nogal lastig. De kleur van het mengsel dat je aanbrengt is vaak anders dan de kleur na het bakken. Vaak zijn er stalen beschikbaar die laten zien hoe een glazuur er na het bakken uitziet. De ondergrond en de temperatuur van de oven bepalen echter voor een groot deel hoe de kleur uiteindelijk wordt. Dit kan voor blijde verrassingen zorgen, maar ook voor hevige teleurstellingen.

Juffie Ongeduld
Juffie Ongeduld was mijn eerste werkstuk dat ik door middel van spuiten zou glazuren. Ik heb uren nagedacht over de kleur en toen ik eenmaal de delen had afgeplakt die ik niet wilde meespuiten wist ik nog niet welke kleur het zou worden. De keramiekjuf hielp me een handje en uiteindelijk koos ik voor groen. Omdat ik een effen groene pop niet zo zag zitten besloot ik de broek te bewerken. Met een spons bracht ik wat vlekjes oxyde aan. Mij werd beloofd dat dit donkergroene vlekken zou geven. Zie hier het resultaat. Nu nog even bedenken of ik Juffie zo laat of dat ik het haar nog een kleurtje geef en wat ik met de armen, hals en het gezicht doe.

  

De drie paarse potjes

appelig 8 reacties

Hoe staat het eigenlijk met de keramieklessen en je 1.001 draaiuren?
Goh, wat leuk dat je het vraagt. Ik had toevallig afgelopen week mijn laatste les.

Met de draaiuren staat het niet zo goed. Ik ben de laatste lessen bezig geweest met glazuren. Drie weken geleden heb ik voor het laatst achter de draaischijf gezeten. Ik heb toen een grotere homp klei dan normaal gepakt en probeerde een grotere pot of schaal te maken. Het viel erg tegen om al die klei in bedwang te houden. Mijn pot werd scheef en ik heb er een flink stuk afgesneden zodat er alleen een schaal overbleef die ook scheef is.

Verder heb ik een poging gedaan om twee potjes af te draaien. Dat is dus de onderkant van de pot netjes bijwerken, weet je nog wel? (Het afdraaien van een potje.) Beide potjes stonden echter niet stevig vastgeklemd en vlogen van de draaischijf af. De ene kwakte tegen de muur en liep een flinke deuk op. De ander stuiterde een paar keer op de rand van de draaischijf en liep een paar scherpe snedes op. Ik heb de potjes fijngeknepen en weggemikt.

De drie potjes die ik nog wel had heb ik geglazuurd. Dat kan op twee manieren: het glazuur op de potjes spuiten of het met een penseel aanbrengen. Ik koos voor het laatste. Nadat ik twee kleuren paars had uitgezocht schilderde ik de potjes. Ik probeerde ze met stipjes, streepjes en balken een lollig uiterlijk te geven. Tijdens het opdrogen leken de twee paarse kleuren zo erg op elkaar dat ik op een gegeven moment niet meer zag wat wat was.

Na het ‘kleuren’ met een onderglazuur bracht ik nog een transparante, glanzende laag aan. Nu moesten de potjes weer gebakken worden op een zeer hoge temperatuur. Het resultaat vond ik uiterst teleurstellend. De potjes zien eruit alsof een kleuter, die nog niet binnen de lijntjes kan blijven, ze mocht inkleuren. Ze glimmen daarentegen wel erg mooi. Dat zelf opbrengen van glazuur met de kwast doe ik de volgende keer dus niet meer. 😉 

Een volgende keer geef ik wat meer uitleg over glazuur en het aanbrengen van glazuur door middel van spuiten.